Hoi lieve allemaal,

Que Tal? Hier is alles goed. Ik ben begonnen met afscheid nemen en realiseer me daardoor dat ik hier veel leuke mensen heb leren kennen. Gisteren heb ik tot mijn grote verdriet mijn laatste salsales gehad, bijna zou ik alleen al om de salsa hier blijven. Maar nee, het is tijd om verder te trekken.

Iedereen die in Antigua komt voelt zich zó op zijn plek dat de meesten na een week roepen dat ze hier langer gaan blijven dan gepland. Dat gold ook voor mij. Maar nu er een maand voorbij is moet ik zeggen dat ik er klaar voor ben om de rest van Guatemala te gaan verkennen. Ik ben nieuwsgierig naar het echte Guatemala. Antigua is toch een beetje fantasyland met veel fiestas, gringo´s en Engels sprekende guatelmateken. De locals hier zijn rijk vergeleken met de Guatelmateken buiten Antigua. Moet ook wel, want om een dag rond te komen in Antigua heeft een local ongeveer 100 Quetzales (ong. 10 euro) nodig, even buiten Antigua in de bergen is dat slechts 10 Quetzales. Een groot verschil in rijkdom dus; wat ook meteen zichtbaar wordt als je Antigua verlaat. De mensen in de bergen hebben het op het moment sowieso niet breed, omdat het de afgelopen zomer erg droog is geweest. De overheid is op het moment aan het bijspringen met voedselhulp. Ondanks deze ellende komen de mensen op mij erg gelukkig over. Ook de mensen in het dorp waar we elke donderdag met school heen gaan.

Vorige week donderdag hadden we voor de kinderen vliegers gemaakt alvast voor ´dia de todos los santos´. Ofwel de dag van de doden. Dat is op 1 november. Op die dag zelf bezoeken en versieren de mensen de graven van hun familieleden en blijven ook bij het graf picknicken. Wij zijn met een paar van school die dag een kijkje gaan nemen op het kerhof van de stad Santiago Sacatepequez. Vond het een aparte maar mooie gewaarwording: een groot feest op het kerkhof ter ere van de overledenen, met vrolijke muziek en grote vliegers die in de lucht hingen.

Mensen hier geloven dat ze via de vlieger met de overledenen kunnen communiceren en laten daarom op de dag van de doden hun vlieger op. Geen wonder dat toen ik dat hoorden meteen aan het nummer van André Hazes moest denken:

'Ik hèèèèèèèb hier een brief voor me moeduuuuur, die hoooog in de heeeemel iiiiiiiiis!'

In Santiago Sacatepequez is het gebeuren uitgegroeid tot een waar vliegerfestival. De vliegers zijn enorm en heten ‘bariletes gigantes' (de grootste is 25 m doorsnede) . Groepen jongeren zijn weken bezig om ze te maken. Want behalve een goede vlieger die lekker vliegt is het ontwerp tegenwoordig heel belangrijk. Er wordt een prijs uitgereikt voor de mooiste vlieger.De jongeren kiezen actuele thema's die ze uitbeelden op hun vlieger. Bijvoorbeeld de migratie van jongeren naar de Verenigde Staten, milieuvervuiling en het verliezen van traditionele Maya cultuur.

Over de Maya cultuur gesproken....ik ben gisteren helemaal alleen naar Chichicastenango afgereisd. De stad is een belangrijk centrum in de geschiedenis van de Quiché Maya´s.Ik ging er heen omdat de stad daar op donderdag in een grote markt veranderd en het een goeie plek is om cadeautjes in te slaan. Eenmaal daar regende het pijpenstelen en heb ik geschuild in een kerk. Het was duidelijk een katholieke kerk, maar er stonden ook vreemde altaren in het gangpad vol bloemen en kaarsen. De vloer was bestrooid met dennennaalden. Een local wist me te vertellen dat in Chichicastenango het katholisisme heel erg verweven is met het traditionele Quiché mayageloof. De altaren waren dan ook voor de mayagoden. Als ik het goed onthouden heb zijn er alleen al 5 goden voor de bonen, drie voor de mais en 1 voor de groente en fruit samen. Ik wist dat bonen heeeel belangrijk voor de Guatelmateken zijn(ik krijg het immers drie keer per dag voorgeschoteld), maar dat elk type boon zijn eigen god heeft verbaasde me. Verder heeft diezelfde local me leren tellen in het Quiché, de taal die daar nog vol op gesproken wordt. Hij zei dat ik talent, haha. Nou ja ik had een goeie uitspraak. Opzich geen wonder want in het Quiché gebruiken ze net zulke harde ´G´´s en ´K´´s als in het Nederlands. Hij is de eerste buitenlander die ik hier heb ontmoet die ´88 prachtige grachten´ zonder probleem kon uitspreken.

Zoals ik al schreef ging ik alleen naar Chichicastenango, maar waar ik inmiddels achter ben is dat je tijdens het reizen nooit echt alleen bent. In de bus heb ik twee Amerikaanse meiden onmoet waar ik vervolgens de hele dag mee ben opgetrokken. Ik ga dan ook komende zondag vol goede moed ´alleen´ naar Semuc Champey en daarna naar Gracias in Hondaras. Het plan is om daarna terug te keren naar Guatemala om via Belize naar Mexico te reizen. In Belize heb ik met Brigitte afgesproken, een gezellige meid die ik hier heb onmoet. Ik heb gekozen om te reizen in plaats van vrijwilligerswerk te doen hier. Vrijwilligerswerk is hier big business op een vreemde manier. De organisaties vragen vaak veel geld, zijn zwaaaaaaaar christelijk of je doet met drie andere Gringos het werk wat je in je eentje kunt doen. Veel organisatie willen ook dat je langer dan 4 weken komt werken (begrijpelijk), maar die tijd heb ik niet. Om toch zonder schuldgevoel volop van mijn reis door Guatemala te genieten heb ik voor alle kinderen in het dorp, waar we met school elke donderdag heen gaan tandenborstels en tandpasta gekocht. Kinderen van vier liepen daar al met zwaar verrotte tanden. Kan vanacht dus weer rustg slapen. En dat ga ik zo ook maar doen ook, want morgen mijn laatste dag spaanse les: JOEPIE!!!!!!

Lieve vrienden en familieleden ik hoop dat het jullie goed gaat in NL en jullie niet te chagarijnig worden van het Nederlandse weer. Schraale troost: ook hier regent het al de hele week en ik draag op het moment zelfs een t-shirt met lange mouwen zo ´koud´ is het

Liefs wytske